به گزارش خودمونی، اگرچه از دیدگاه اخلاقی و دینی غیبت رفتاری ناپسند به‌حساب می‌آید، برخی روان‌شناسان اجتماعی معتقدند این رفتار می‌تواند نقش‌هایی در تخلیه روانی، تقویت روابط گروهی و حتی سلامت روانی داشته باشد.
غیبت کردن به‌عنوان تخلیه هیجانی: بسیاری از زنان در شرایط پرتنش روزمره نیاز به فضایی برای تخلیه هیجانات دارند.
غیبت کردن، به‌ویژه با دوستان نزدیک، می‌تواند فرصتی برای بیان ناراحتی‌ها و کاهش فشار روانی باشد. تحقیقات نشان می‌دهند صحبت کردن درباره افراد غایب، به شرطی که در حد تخلیه هیجانی باشد، می‌تواند استرس را کاهش دهد و احساس حمایت اجتماعی ایجاد کند.
بیشتر بخوانید:
غیبت به‌عنوان ابزاری برای تقویت همبستگی اجتماعی؛ اگر به رفتارهای گروهی دقت کنیم، خواهیم دید که غیبت نوعی «چسب اجتماعی» محسوب می‌شود.
زنان هنگام صحبت درباره دیگران، حس نزدیکی بیشتری با یکدیگر پیدا می‌کنند. این مکانیسم از منظر تکاملی، به انسجام گروه کمک کرده و اعتماد را در درون جمع تقویت می‌کند.
وقتی غیبت از حقیقت دفاع می‌کند؛ در برخی مواقع، غیبت کردن می‌تواند به افشای واقعیت‌هایی درباره افراد آسیب‌رسان یا سوءاستفاده گر منجر شود.
در این صورت، «غیبت» عملاً به شکل غیررسمی «آگاهی‌رسانی» یا حتی نوعی حمایت اجتماعی از قربانیان رفتار بد می‌شود.
اما خطرات را هم فراموش نکنیم: در کنار مزایای احتمالی، غیبت کردن می‌تواند روابط اجتماعی را تخریب کند، اضطراب ناشی از احساس گناه ایجاد نماید و تصویر فرد را نزد دیگران مخدوش سازد.
وابستگی بیش‌ازحد به این رفتار ممکن است نشان‌دهنده کمبود مهارت‌های مواجهه سالم با استرس باشد.
چرا زنان غیبت می‌کنند؟ + علت غیبت کردن خانم ها
غیبت کردن، رفتاری انسانی است که در میان اقشار مختلف جامعه رخ می‌دهد و زنان نیز از این رفتار مستثنی نیستند. پرسش اصلی این است که چرا زنان غیبت می‌کنند و آیا این رفتار می‌تواند سلامت و کیفیت زندگی آنان را بهبود بخشد؟ برای پاسخ دقیق به این سؤالات، ابتدا باید به دلایل روان‌شناختی، اجتماعی و فرهنگی غیبت زنان پرداخته و سپس اثرات آن را بررسی کنیم.
ابتدا باید توجه داشت که غیبت کردن به مفهوم صحبت کردن درباره افراد غایب یا شخصیتی است که حضور ندارند، معمولاً با تأکید بر نکات منفی یا نقاط ضعف آنان.
پژوهش‌های روان‌شناختی نشان می‌دهد که غیبت به‌عنوان یک ابزار ارتباطی غیررسمی در روابط انسانی عمل می‌کند و می‌تواند نقش مهمی در حفظ و تقویت پیوندهای گروهی داشته باشد.
زنان به‌طور طبیعی تمایل بیشتری به برقراری ارتباطات کلامی و اجتماعی دارند و غیبت را گاهی به‌عنوان روشی برای تبادل اطلاعات، احساسات و تجربیات به کار می‌برند.
دلایل اصلی غیبت کردن زنان را می‌توان در چند محور دسته‌بندی کرد: نخست، نیاز به افزایش وفاق و همبستگی اجتماعی. زنان در بسیاری جوامع نقش مهمی در حفظ شبکه‌های اجتماعی و خانوادگی دارند و از طریق گفتگوهای غیررسمی، این اتحاد را تقویت می‌کنند.
غیبت در این زمینه می‌تواند نوعی ابراز همدلی و درک مشترک باشد. دوم، مدیریت استرس و احساسات منفی؛ گفتگو درباره افراد غایب گاهی به‌عنوان روشی برای کاهش اضطراب، ناکامی‌ها و بارهای روانی کاربرد دارد.
زنان از این راه ممکن است احساس راحت‌تری در مقابله با مسائل روزمره پیدا کنند. سوم، کسب اطلاعات و تحلیل رفتارهای دیگران؛ غیبت کمک می‌کند تا افراد در محیط‌های اجتماعی شناخت عمیق‌تری نسبت به رفتارها و الگوهای رفتاری دیگران پیدا کنند و به‌نوعی خود را برای مواجهه با شرایط اجتماعی آماده‌تر کنند.
بااین‌حال، باید توجه داشت که غیبت کردن الزاماً به معنای بهبود سلامت و کیفیت زندگی نیست و می‌تواند اثرات منفی هم داشته باشد. از دیدگاه روان‌شناختی، غیبت مکرر ممکن است باعث افزایش استرس و اضطراب شود، به‌خصوص وقتی‌که به قضاوت‌های منفی و نشر شایعات تبدیل گردد.
همچنین، غیبت می‌تواند به تضعیف اعتماد بین افراد و افزایش اختلافات میان گروه‌ها منجر شود. از نظر اجتماعی، اگر غیبت به‌صورت مکرر و با نیت منفی انجام گیرد، می‌تواند روابط انسانی را تخریب کند و باعث انزوای فردی و کاهش رضایت از زندگی گردد.
باوجود این چالش‌ها، غیبت در بسیاری موارد می‌تواند برای زنان مفید باشد، به شرطی که در قالبی سالم و محدود به تبادل صادقانه و محترمانه اطلاعات باشد.
این نوع گفتگوها می‌تواند به ایجاد حس تعلق اجتماعی، کاهش تنش‌های روانی و بهبود سلامت روان کمک کند. به‌علاوه، این رفتار می‌تواند زنان را در درک بهتر شرایط محیطی و اجتماعی یاری رساند و آن‌ها را برای تصمیم‌گیری‌های بهتر در زندگی شخصی و اجتماعی آماده سازد.
درنهایت، پاسخ به این سؤال که آیا غیبت کردن سلامت و کیفیت زندگی زنان را بهبود می‌بخشد، بستگی به نحوه و میزان این رفتار دارد.
اگر غیبت به‌عنوان یک ابزار ارتباطی مثبت و همراه با رعایت اصول اخلاقی و احترام متقابل به کار گرفته شود، می‌تواند باعث ارتقای سلامت روان و کیفیت زندگی شود؛ اما اگر به شکل منفی، گسترده و بدون کنترل باشد، می‌تواند آثار زیان‌باری بر سلامت روان و روابط اجتماعی زنان داشته باشد.
بنابراین، غیبت کردن از سوی زنان یک پدیده پیچیده است که نمی‌توان آن را صرفاً خوب یا بد دانست. شناخت دقیق انگیزه‌ها و کنترل رفتارهای مرتبط با غیبت، کلید بهره‌مندی از اثرات مثبت آن و کاهش آسیب‌های احتمالی خواهد بود.
درنهایت، آموزش مهارت‌های ارتباطی سالم و ارتقای آگاهی اجتماعی می‌تواند به زنان کمک کند تا این رفتار را به شکلی مسئولانه و مفید مدیریت کنند و از آن به‌عنوان ابزاری برای بهبود سلامت و رفاه عمومی خود بهره‌مند شوند.
نویسنده: 
