به گزارش خودمونی، دو شقه کردن جشنواره جهانی فجر توسط عدهای منفعتطلب و تمامیتخواه، نامبارکترین اتفاقی بود که نهتنها در تاریخ جشنواره، بلکه در سینمای ایران رخ داد، در حقیقت لکه ننگی است بر دامان هنر هفتم در ایران.
هیچ جای دنیا رسم نبوده و نیست، حتی در کشورهای میکروسکوپی که یک جشنواره موفق را به دونیم کنند تا از بین برود! فقط در ایران چنین اتفاقی افتاده.
کسانی که مرتکب چنین عمل ناجوانمردانهای شدند را بههیچوجه نمیتوان دوستدار سینمای ایران دانست، بلکه دشمن خونی آن بوده و هستند. این افراد را هرگز نمیتوان بخشید، زیرا ظلم بزرگی در حق سینمای ایران روا داشتند.
بیشتر بخوانید:
عجیب است کارشناس برنامه هفت که بهصورت خودجوش و بدون چشمداشت مالی اتفاقات جشنواره جهانی فجر را پوشش میدهد! دو شقه کردن جشنواره جهانی فجر، بهقصد نابودی را بیرون آمدن از کمای جشنواره کذایی جهانی فیلم دانسته است!
این کارشناس و مانند او، هرگز بیان نکردهاند که این جشنواره صوری، غیر از هدر دادن بیتالمال مردم، چه دستاورد مالی و معنوی برای ایران و سینمای اش داشته.
کارشناس فوق گویا سن و سال اش قد نمیدهد! برپایی باشکوه جشنواره فیلم فجر در دهه ۶۰ را به یاد بیاورد که اینچنین میگوید.
مطمئناً به یاد نیاورده و نخواهد آورد که بزرگان سینمای جهان، ازجمله، فرانچسکو رزی، بلاتار، آنجلوپلوس، هرتزوگ و… همه در زمانی به ایران آمدهاند که جشنواره فیلم فجر یکپارچه و باشکوه برگزار میشد.
جشنواره جهانی فجر مهمان معتبری نداشته است!
جشنواره کذایی جهانی فیلم، بهجز دو مهمان معتبر که آنهم از سر صدقهسری زندهیاد نادر طالبزاده به ایران آمدند، دیگر کدام مهمان سرشناسی داشته؟ البته از کشورهای ناشناخته و اطرافواکناف مملکت، چندین گردشگر آوردند که جز سورچرانی و خندیدن به ریش سردمداران جشنواره کار دیگری نکردند و نمیکنند!
شاید میخواهید از کارگردان معمولی ترکیه نام ببرید که در شیراز تحت پوشش بادیگاردهاست! آن را هم یک سینماگر دیگر آورده، چون نام دبیر جشنواره کذایی جهانی فیلم، حتی به گوش این فیلمساز نیز نخورده بود، چه رسد به اینکه به احترام او به ایران بیاید. در ثانی ده ها هزار یورو به او دستخوش دادهاند که قبول زحمت کرده!
جشنواره معظم فیلم فجر، باعث سربلندی و آبرومندی و عزت ایران و سینمای آن شد، اما جشنواره کذایی جهانی فیلم، موجب سرشکستگی و آبروریزی شده و میشود، بهخصوص جشنواره بسیار ضعیف اخیر که درجهاش از استاندارد جشنوارههای روستایی نیز بسیار پایینتر است!
دبیران ادوار مختلف و امروز این جشنواره صوری و زوری را چه کسی در جهان میشناسد؟ هیچکس! چند نفر فیلمساز سرشناس را در ایام برگزاری جشنواره به ایران آوردند؟ دریغ از یک نفر!
تغییر نام جشنواره جهانی فجر
دو شقه کردن بیرحمانه جشنواره معظم فیلم فجر، یک جنایت سیاسی بود و بس. میخواستند نام این جشنواره را تغییر داده و سند آن را به نام خود زده و برایش کاخی برپا کنند که تا آخر عمر از آن منفعت ببرند! زهی خیال باطل! مگر اینکه عاشقان ایران و سینمایش مرده باشند که آنها به هدف شوم خود برسند!
جشنوارهای که حتی در شهر محل برگزاری هم کمتر کسی از آن خبر داشته و به قول یکی از دوستان، آوازهاش به دروازه قرآن شیراز هم نرسیده! چگونه میتواند جهانی تلقی شده و باعث سربلندی ایران شود؟! خندهدار است، نیست؟!
بازهم تأکید میکنم، جشنواره جهانی فجر در جهان شناختهشده بود و ارجوقربی داشت. برای همین نام ایران را در جهان سربلند کرد، اما جشنواره کذایی جهانی فیلم، هم باعث سرشکستگی سینمای ایران شد و هم اسباب خنده اجانب را فراهم کرد!
عجیب است که اکثر قریب بهاتفاق طرفداران جدایی جشنواره فیلم فجر یا خودشان در جشنواره کذایی جهانی فیلم مسئولیت دارند یا ذینفع هستند یا دنبال کسب نام و نان و یا…کمتر کسی دیدهشده و میشود، فردی مستقل بوده و دل اش با سینمای ایران باشد، اما از دو شقه شدن مهمترین اتفاق سینمایی ایران طرفداری کند!
عاشقان سینمای ایران که نسبت به آن عشق و عرق داشته و دارند، هرگز کنار نابودکنندگان جشنواره فیلم فجر که ویترین هنر هفتم در سرزمین بزرگ ایران است، نایستاده و نخواهند ایستاد. تاآخریننفس با دشمنان سینمای ایران و جشنواره معظم فیلم فجر مبارزه خواهند کرد.
نویسنده: 
